چراغ‌های مسیر کاری من

من برای اینکه در زمینۀ کاری خود پیشرفت کنم، علایقم را شناسایی، دنبال و اعلام می‌کنم.

برای اینکه نشان بدهم کارمند خوبی هستم، نه تنها می‌کوشم در سمت فعلی به بهترین شکل ممکن ایفای نقش کنم که از زمان‌های خلوت برای رسیدگی به هدف بعدی شغلی خود نیز استفاده می‌کنم.

مثلاً حین کارکردن در حوزۀ کنترل و نظارت بر تجارت خارجی، به مطالعاتی دربارۀ انواع اسناد اعتباری پرداختم و با اعلام آن در گزارش روزانه‌ای که برای مدیرم می‌فرستادم زمینه را برای ارتقای سمت و فعالیت تازه، فراهم کردم. همین هم شد و تقریباً یکی-دو ماه بعد به مسئول اعتبارات مجموعه، ارتقای سمت پیدا کردم.

مضمون این مطلب به محتوای این نوشتۀ قدیمی خیلی نزدیک است؛ منتها این یکی را بیشتر به کسب‌وکار نزدیک کردم.

برخی چراغ‌های مسیر کاری را دیگران روشن می‌کنند و بیشتر آن‌ها را باید خودمان روشن کنیم.

چه زمان‌هایی می‌توانیم به فکر روشن‌کردن چراغ بعدی باشیم؟

• وقتی کار فعلی‌، عوایدی که داشته را ندارد و در آن پیشرفتی حس نمی‌شود( نه در حوزۀ مالی، نه در حوزۀ یادگیری مهارت‌‌های تازه و تخصص بیش‌تر)
• وقتی علاقه به کارمان کم‌تر می‌شود و حس سرزندگی که در اکثر روزهای معمولی از آن می‌گیریم را از دست می‌دهیم.
• شما بگویید…

این نوشته ادامه دارد.