چرا می‌نویسم؟

پاسخ به این سوال را دوست دارم.

بدون اینکه کسی از من بپرسد خودم به آن فکر می‌کنم و برایم مهم است که دلایل این کار را بدانم.

بارها از این که نوشتن چطور به زندگی‌ام وارد شد گفتم ولی پاسخ سوالِ بالا قرار است بگوید چه طور تا حالا ادامه پیدا کرده است.

1- به هوای نوشتن است که برای خودم زمانی را در میان شلوغی‌های روز پیدا می‌کنم

اگر نوشتن نبود من کمتر با خودم خلوت می‌کردم چون وقت نمی‌شد ولی با نوشتن حتی در شلوغ‌ترین جاها هم می‌توانم با خودم خلوت کنم.

2- نوشتن لذت خواندن را برایم دوچندان می‌کند. البته این تاثیر را از بهترزندگی‌کردن هم می‌گیرم.

3- سلیقه‌ام را در خوردن، پوشیدن و ارتباطات و معاشرت با آدم‌ها و … بهتر می‌کند. با نوشتن دست به انتخاب‌های بهتری می‌زنم.

4- به نوشتن عادت کرده‌ام و با نوشتن بسیاری از عادت‌ها را در خودم ایجاد کرده‌ام یا از بین برده‌ام.

5- با نوشتن فهمیده‌ام کجای زندگی هستم و دوست دارم از چه راه‌هایی به کجاها بروم.

6- تفاوت زیادی هست بین وقتی که حرفی می‌زنم و وقتی که چیزی می‌نویسم؛ مزایایی که در نوشتن هست در حرف‌زدن نیست.

7- ادامه دارد…