کاش می‌شد به تو می‌گفتم انعطاف‌پذیربودنت بهترین ویژگی توست.

کاش می‌شد به تو می‌گفتم تلاشِ منظم از تلاشِ زیاد مهم‌تر است.

کاش می‌شد به تو می‌گفتم در عشق دنبال جبران نباش ولی به دو طرفه‌بودنش اهمیت بده.

کاش می‌شد به تو می‌گفتم برای نوشتن وقت بگذار، بخصوص حالا که سرت خیلی شلوغ است و وقتِ نوشتن نداری.

کاش می‌شد به تو می‌گفتم به جای فکرکردن به دیگران، به خودت و ایده‌هایت فکر کن.

کاش می‌شد به تو می‌گفتم خواندنِ کتاب‌های تازه و بازخوانی کتاب‌های موردعلاقه‌ات به یک اندازه مهم است.

کاش می‌شد به تو می‌گفتم استعدادهایت را در دل کار پیدا می‌کنی؛ پس بی‌کاری از تو یک آدمِ بی‌استعداد می‌سازد.

کاش می‌شد به تو می‌گفتم دور و بری‌هایت روی زندگی تو بیش‌تر از چیزی که فکر کنی اثر می‌گذارند و در انتخابشان و کمیت معاشرت با آن‌ها خیلی دقیق باش.

کاش می‌شد به تو می‌گفتم گاهی به جای نوشتن از کارهایی که باید انجام بدهی، بهتر است از کارهایی که انجام دادی بنویسی.

کاش می‌شد به تو می‌گفتم به جای ترس، با کنجکاوی زندگی کن.

کاش می‌شد به تو می‌گفتم زندگی هل‌دادن است؛ هل‌‌دادنِ خودت از بی‌حوصلگی، بی‌انگیزگی، افسردگی و … .

کاش می‌شد به تو می‌گفتم تلاش همیشه ارزشمند است، حتی اگر به هیچ‌ نتیجه‌ای ختم نشود.

کاش می‌شد به تو می‌گفتم از عملگرایی حرف نزن، آن را عمل کن.