
پندنامهای برای خودم (به تقلید از جکسون براون)
- شادمانی را به تأخیر ننداز.
- روی طرزفکرت همیشه کار کن.
- موقعی که حس میکنی به آخر خط رسیدهای، به خودت یک مهلت دیگر بده.
- با رفیق صمیمیات ازدواج کن.
- روز بدون آب و میوه نداشته باش.
- دنیای پدر و مادرت را کشف کن.
- وقتهایی که بیحوصلهای بیشتر از حد معمول به ظاهرت برس.
- از رنگ سبز غافل نشو.
- سوالاتی که کیفیت گفتگو را پایین میآورد، نپرس! مثل: دینت چیه؟ حقوقت چقدره؟ موضع گیری سیاسیت چجوره؟
- لفظ قلم صحبت نکن.
- راحت باش، تا خودت باشی.
- هروقت افسرده شدی، قبل از هر چیز کیفیت روابطت را بررسی کن (به ویژه رابطه با خودت را).
- اشک خوشحالی این و آن را دربیاور.
- راههای افرایش درآمد را یاد بگیر قبل از اینکه به صرفهجوییکردن یا خداناکرده خساست عادت کنی.
- گزاف نگو.
- از خدا بخواه اگر بدجنسی کردی، به خواستهات نرسی.
- هم شب مسواک بزن هم صبح.
- عزیزانت را خوشحال کن؛ بقیه میتوانند اشکشان را دربیاورند.
- شوخ و شنگ باش.
- دنبال چیزهای یک طرفه نباش.
- خودت را زود جمع و جور کن! گریه کن، بترس، ناامید شو؛ ولی کشدارش نکن.
- محل کارت را مثل خانهات دوست بدار و همکارانت را مثل اعضای خانوادهات.
- همیشه برای دوستانت بهترینها را آرزو کن و از موفقیتهایشان خوشحال شو. چون تو افتخار دوستی با آدمهای موفق را داری.
- به سمت زندگی مینیمالیستی پیش برو.
- به دنبال رضایت از زندگی باش؛ نه غمگین نشدن یا همیشه خوشحال بودن.
- یا مطالعه را آغاز نکن، یا هرگز در طول زندگیات از آن دست نکش.
- هروقت مریض شدی، و دارو روی تو اثر بهبودی نداشت احتمال بده که بیماریات روان-تنی باشد.
- اول از همه آدمها را درک کن، اگر فایده نداشت، قهر کن!
- از اینکه گاهی فرو بریزی و از صفر شروع کنی، نترس.
- حرف باد هواست؛ تجربه کن.
- جایی، فکری، راهی برای به آرامش رسیدن پیدا کن.
- همیشه درخواست کمک کن؛ از چیزها و کسان. به خصوص وقتهایی که احساس میکنی دیگر نمیتوانی به زندگی ادامه بدهی.
- شاگردی کن.
- نواختن یک ساز را یاد بگیر؛ در هر سن و سالی که هستی.
- رقابت سالم وجود ندارد. پس هیچوقت با دیگران رقابت نکن.
این فایل را هم از جکسون بروان بخوانید.
عالی
ممنون عزیزم
فاطمه دلم میخواد پند نامه ات رو با طلا بنویسم بزنم سر در اتاقم. عالی بود دختر
مرسی نرگس جون. مبارک باشه سایت خودت
چقدر زیبا 👏👏 واقعا لذت بردم
ممنونم از توجهتون.