- نوشتن به‌خودی‌خود با تخلیه‌کردن ذهن، می‌تواند روش خوبی برای آغازهای دوباره باشد. چرا که همیشه یک ذهن خلوت، بهتر از یک ذهن شلوغ و به‌هم‌ریخته است.
- روزهایی بوده که ساعت‌ها زمان صرف کرده‌ام تا به ذهن خلوت برسم و اولین قدم را برای آغازی نو بردارم؛ یعنی دو-سه ساعت بلکه هم بیشتر پای نوشتن بوده‌ام تا خون زندگی در رگ‌هایم جریان پیدا کند و مرا به حرکت وادارد.
- روزهایی هم بوده است، که دو-سه باری مجبور به آغازهای تازه شده‌ام- یعنی صبح نوشته‌ام که تا ظهر زندگی کنم، و دوباره ظهر نیاز به روحیه داشتم تا برای بعدازظهر تلاش کنم و بعدازظهر نوشتم تا بتوانم زندگی را تا شب ادامه بدهم.
- البته که همیشه نوشتن موفق نبوده. گاهی بهترین راه حل در کوتاه‌مدت است و کاهی هم از آب در هاون‌کوبیدن برایم بی فایده‌تر است.
- اما در نهایت اگر نتواند خودش به تنهایی به دادم برسد، ایده‌هایی را در دامانم می‌ریزد تا کمی اوضاعم را بهبود بدهم.
