روزهای عادی را بگذاریم برای کارکردن، برنامه‌ریختن، طبق اولویت‌ها اقدام‌کردن، و دستاوردی را تعیین‌کردن و بهش رسیدن.
روزهای سخت را با امید و خوشبینی و مثبت‌اندیشی جلو ببریم، یا دست‌کم به کمک این‌ها از پسرفت جلوگیری کنیم.
روزهای سخت مثل همراهی با:
- ذهنی که سرشار از افکار منفی شده است.
- بیماری یا دلایل دیگری که مانع از قدم‌برداشتن در مسیر شده است.
- دلتنگی، نگرانی
با خوشبینی به ضعف‌ها و کاستی‌های خود نگریستن هم آرامشِ به‌خصوصی دارد:
اگر یک‌بار برای همیشه، کاستی‌ها و ضعف‌های خودمان را همانند خصلت‌های نیک و نقطه‌قوت‌های خود به وضوح بشناسیم، آن‌وقت هدف‌مان را با توجه به آن‌ها مشخص می‌کنیم و از امور دست‌نیافتنی نیز ناخرسند نمی‌شویم.
|هنر خوشبختی، آرتور شوپنهاور، نشر مرکز|
«من خوشبینم. به نظزم چیز دیگری بودن ثمرۀ چندانی ندارد.»
|وینستون چرچیل|
خوش‌بین باشید
«بخندید. خندیدن مهم‌ترین کار است. هر کجا که می‌روم می‌خندم.»
«رقصیدن و آوازخواندن با نوه‌ها، بهترین چیز در زندگی است.»
«رازی وجود ندارد. فقط زندگی کنید.»
|ایکیگای هکتور گارسیا و فرانچسک میرالس، نشر ثالث|
2 پاسخ
تنبل بودن و برنامه ریزی نداشتن ،حدر دادن وقت
از دلایل پیشرفت نکردن من هستن
ونداشتن اعتماد به نفس😕
سلام همه ویژگی تنبلی رو در خودمون داریم. قلق خودتون رو یاد بگیرید و ازکمک گرفتن از دیگران ترسی نداشته باشید.